บทที่ 467

สวี่จิงจิงใช้ความพยายามอย่างมาก กว่าจะซื้อของที่เสิ่นอวิ๋นอู้อยากกินกลับมาได้

ตอนที่เธอกลับมา ใบหน้าของเธอยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ราวกับว่าได้รับของรางวัลล้ำค่าอะไรมาอย่างนั้น

“คุณหนูเสิ่น รอตั้งนานเลยใช่ไหมคะ? คุณหนูไม่รู้หรอกค่ะว่าร้านแผงลอยข้างนอกนั่นคนต่อแถวเยอะมากเลย คุณหนูตาถึงจริง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ